Levenskunst

Het gebruiken van creativiteit voor mijn persoonlijke ontwikkeling heeft mijn leven veranderd. Ik heb door het tekenen en schilderen trauma aan kunnen kijken en tranen kunnen huilen. Ik wist dat ik pijn met mij meedroeg, maar door er beeldend mee aan de slag te gaan ben ik op een andere manier met mijzelf in verbinding gekomen en heb ik dingen ontdekt die ik met alleen praten niet had gevonden.

Tot een aantal jaar geleden was ik altijd bezig met het ‘mooi’ maken als ik iets ging creëren. Ik was hierbij vooral vanuit mijn hoofd aan het maken, het creatieve proces diende mij hierin helemaal niet. Ik kon niet de positieve voordelen en het plezier ervan plukken. Ik was vooral kunstzinnig bezig.

Er is een belangrijk verschil tussen kunstzinnig en creatief. Lange tijd heb ik ze door elkaar gehaald. Kunstzinnig gaat over vaardigheden en over een bepaalde mate van beoordeling. Creativiteit is een bron die we allemaal bezitten en waaruit we kunnen putten. Als je hier onder begeleiding mee aan de slag gaat komen er in het proces thema’s, overtuigingen en gedrag naar voren die op een bepaalde manier in het dagelijks leven spelen. Het creatieve proces geeft hierdoor ontzettend veel inzicht, brengt je in contact met jezelf en biedt je ruimte om gebeurtenissen een plek te geven.

Ik word ontzettend enthousiast van creëren. Op vele manieren, met allerlei materialen, in allerlei vormen. Het is voor mij nu een brug geworden om bij mijzelf binnen te komen én ook naar buiten te halen wat er in mij leeft. Ik gun jou ook de ervaring van wat creativiteit jou aan groei, eigen wijsheid en plezier kan brengen.

Wil je aan de slag met jouw binnenwereld en de kracht van jouw creativiteit ervaren? Ik bied een 1-op-1 coachtraject waarin ik je in vier sessies in contact breng met diverse werkvormen en thema’s. Na dit traject heb je concrete tools in handen om speels en intuïtief jouw verlangens en herinneringen te verbeelden.

Wil je de diepte in met een specifiek thema dat nu in jouw leven speelt? In een gratis kennismakingsgesprek kun je jouw vragen stellen en ontdekken hoe creativiteit een rol kan spelen in jouw proces. Ik ontwerp in samenspraak met jou een creatief project op maat dat past bij jouw verhaal.

We zitten met elkaar rond de tafel. Drie dames die mijn workshop volgen en ik. Uit alle handen wordt iets anders geschept. Een van de dames is aan de slag gegaan met het druppelen van ecoline. Grote spatten vallen op het natte papier en waaieren zich uit in magisch gekleurde druppels. Een ander is na lang twijfelen met gitzwart krijt gaan werken. Met grote halen krast ze een heel vel vol. Ze is gefocust, alleen haar krijt maakt geluid.

Tijdens het maakproces komen de verhalen op tafel. Wat er speelt op het werk, in relaties, thuis. Waar er gezocht en geworsteld wordt. Ik begrijp de vol gekraste tekening van deze vrouw als er woorden bijkomen. In het samenzijn en creëren ontstaat een ruimte voor gesprekken. De beelden geven als het ware een houvast, ze mógen vertellen. Ze nodigen uit om woorden te zoeken voor dat wat nog niet verwoord is, voor dat wat ontdekt mag worden en mag ontwikkelen.
Ik word nieuwsgierig naar het zwartgekraste, wat vindt zij van die donkerheid?  ‘Ik verlang zo naar kleur’, verzucht ze hunkerend. Als ze even later spetterend met rood werkt zie ik een bepaalde vastberadenheid en ondeugd in haar blik. De vrouw tegenover haar zit nu in stilte een zwarte druppel te tekenen.

Zodra er een kader geschept wordt waarbinnen de creativiteit plaats kan vinden, dan kan zij gaan stromen. Het is geen gevoel dat je moet overkomen. Het is geen moment van goddelijke inspiratie. Creativiteit gaat over ruimte maken, over ‘gewoon’ beginnen, over reageren op wat er opkomt, over er mogen zijn met wat er uit je handen komt.

Het gebruik van jouw authentieke creativiteit zie ik als het aansteken van een kaars in een donkere ruimte. Beelden en ervaringen raken een andere laag dan woorden, ze komen binnen op plekken waar woorden soms niet toereikend zijn. Als je vanuit jouw binnenkant werkt, als je beelden geeft aan thema’s die jou raken, dan schijn je er licht op. Dan haal je het uit het donker en kan het zelf jouw pad verlichten.

Wil je ervaren wat creativiteit voor jou kan betekenen? Tijdens een workshop gaan we hier in een groep mee aan de slag. In de individuele creatieve coaching loop ik naast je en duik je de diepte in om daar het licht te brengen met jouw authentieke creativiteit.
Foto: jonneke.nl

Afgelopen zaterdag was ik bij de zee, ik liep in de branding. Ik voelde de zon op mijn huid, maar ervoer ook dat haar licht veranderd is, de zomer loopt op haar einde. Het seizoen, wanneer we meer naar buiten gericht zijn met onze energie, gaat over naar een periode die meer op binnen gericht is.

Wat ik interessant vind is dat ik merk dat het leven ook zo cyclisch geleefd wil worden. Van binnen, naar buiten. Soms gaan we ver naar buiten of naar binnen met onze activiteiten en bewegingen, soms zelf ’te’. Stromend als een zee, onderhevig aan het tij. Altijd zoekend om die balans te vinden die klopt voor mij op dit moment, bij mijn behoeften, mijn talenten, bij mijn verlangens en dingen die nog ontdekt willen worden. Zoals de zomer uitnodigt om te leven en bloeien, zo roepen de herfst en winter op tot oogst en loslaten, tot bezinning en reflectie.

In de herfst keert de natuur naar binnen. Onder de grond wortelt ze verder, voedt de natuur zich. Ogenschijnlijk verstilt alles, maar juist in die stilte ontstaat de kracht om opnieuw te leven in het voorjaar. Altijd wetend dat er weer bloei zal komen en dat die belofte juist ook in het afsterven ligt. De belofte dat er na eb weer vloed komt. Dat juist in het voluit beleven van alle uitersten, het mens-zijn gevonden en omarmt wordt.

De maatschappij houdt graag de vaart in het leven. Een mannelijke voortstuwende beweging. En dan bedoel ik mannelijk niet als typisch voor de man, maar meer als de krachtige beweging die gefocust vooruit wil. Het vrouwelijke, dat naar binnen gericht is, maar tegelijk een scheppingskracht bezit, dat is waar de komende seizoenen toe uitnodigen. In de winter ontstaan de ideeën voor het voorjaar. De natuur laat het zo mooi zien.

Ik heb de soms de neiging om de stilstand te bevechten, maar soms ook om de beweging te bevechten. Het leven blijft uitnodigen tot overgave aan de seizoenen, ook aan die van het leven. De natuur roept nu op om meer naar binnen te keren, de dagen worden langzaam steeds korter. We mogen wat meer naar binnen gaan. Wortelen, verstevigen, voelen, voeden, aarden. We hoeven niet altijd keihard en zichtbaar vooruit, niet met ons bedrijf, maar ook niet in onze ontwikkeling. Voor alles is een tijd.

Het is een kunst om vanuit jouw binnenwereld jezelf af te stemmen op de buitenwereld. Om je tempo niet te laten bepalen door de maatschappij, als die ten koste gaat van jouw lijf en ‘zijn’. Om jouw grenzen en emoties te voelen. En soms moet je daarvoor te ver naar de ene kant, om de andere kant in jezelf te (her)ontdekken. Ik vind het prachtig dat de natuur mij dit al voordoet, dat anderen mij dit voordoen door juist zo anders te doen en zijn dan ik.

Door het nieuwsgierige contact met die ander ontdekken we die uitersten ook in onszelf. Het licht en het donker. De zomer en de winter. Het bewegen en het wachten. Het bloeien, afsterven en weer bloeien. Elk moment nieuw en tóch zo natuurlijk en vertrouwd.

Momenteel ben ik wat meer bezig met klei. Ontdekken hoe het materiaal werkt, wat ik maken wil zonder oordeel en eisen. Op de foto zie je wat van het proces.