Veel volwassenen dragen onbewust de invloed van projecties uit hun kindertijd met zich mee. Uitspraken zoals “Sloof je niet zo uit” of “Doe eens normaal” lijken misschien klein, maar kunnen diepe sporen achterlaten. Als kind weet je niet dat zo’n opmerking vaak meer zegt over de volwassene dan over jou. Toch kan zo’n moment de manier waarop je jezelf ziet en laat zien blijvend beïnvloeden.
Deze ervaringen uit de kindertijd worden vaak opgeslagen als pijn van het innerlijk kind. Dit deel van jou zoekt als volwassene nog steeds erkenning en heling. In dit artikel verkennen we hoe projecties werken, hoe ze je innerlijk kind beïnvloeden, en hoe je bewustzijn kunt creëren om oude patronen te doorbreken en opnieuw contact te maken met jezelf.
1. Projecties: een spiegel van de ander
Projecties ontstaan wanneer een volwassene geraakt wordt door een kind dat iets weerspiegelt wat hij of zij zelf heeft onderdrukt. Dit kan bijvoorbeeld enthousiasme, onbevangenheid of kwetsbaarheid zijn. Een kind dat vol overgave speelt of vragen stelt, kan ongemak oproepen bij een volwassene die zich heeft aangepast aan wat sociaal wenselijk is.
- Hoe projecties werken:
Een volwassene kan onbewust reageren vanuit zijn eigen onderdrukte gevoelens of ervaringen. De uitspraak “Doe eens normaal” kan bijvoorbeeld voortkomen uit een eigen angst om buiten de norm te vallen of om emotionele intensiteit te tonen.
Reflectievraag:
- Herken je momenten waarop je als kind geconfronteerd werd met dergelijke opmerkingen? Wat voel je nu als je daaraan terugdenkt?
2. Het innerlijk kind en de invloed van projecties
Een kind dat vaak wordt geconfronteerd met projecties leert zich aanpassen. Het houdt zichzelf in, toont minder van wat het voelt of denkt, en begint zich te conformeren aan wat ‘hoort’. Deze aanpassing is een overlevingsstrategie, bedoeld om afwijzing te voorkomen.
- Het innerlijk kind vandaag:
De pijn die het kind toen voelde, kan blijven doorwerken in het volwassen leven. Deze onverwerkte emoties kunnen zich uiten als:
- Angst om afgewezen te worden of niet te voldoen.
- Het gevoel te moeten presteren om geaccepteerd te worden.
- Een neiging om emoties of verlangens te onderdrukken.
Reflectievraag:
- Kun je in je volwassen leven situaties herkennen waarin je reageert vanuit die oude pijn? Wat merk je op in je lichaam als je dit herkent?
3. Hoe deze patronen voortleven als volwassene
Als volwassene kunnen de patronen die je als kind hebt ontwikkeld, zich blijven herhalen. Je past je aan, houdt je in, en richt je meer op de behoeften en verwachtingen van anderen dan op jezelf. Dit kan leiden tot:
- Leven buiten jezelf: Je bent vooral bezig met wat anderen nodig hebben en negeert je eigen signalen.
- Afstand van je eigen ‘zijn’: Het vermijden van gevoelens of verlangens die niet lijken te passen binnen de norm.
Deze patronen houden je vaak gevangen in gedachten zoals “Ik moet het goed doen voor anderen” of “Wat ik wil, is niet belangrijk.”
Reflectievraag:
- Wanneer merk je dat je vooral leeft naar wat anderen nodig hebben? Welke gedachten spelen dan een rol? Wat voel je daarbij in je lichaam?
4. Het innerlijk kind ontmoeten: veiligheid en erkenning
Het helen van je innerlijk kind is een diep innerlijk proces dat begint met het herkennen en erkennen van oude pijn. Deze pijn kan voortkomen uit ervaringen die zich al vroeg in je leven hebben voorgedaan, soms zelfs in de babytijd. Het gaat niet om het oplossen of ‘fixen’ van deze pijn, maar om ruimte maken om te voelen en aanwezig te zijn voor jezelf.
De innerlijke ouder ontwikkelen:
Een belangrijk onderdeel van dit proces is het ontwikkelen van een innerlijke ouder. Dit is het deel van jou dat veiligheid, liefde en erkenning kan bieden aan het kind in jou dat zich ooit afgewezen, onveilig of ongezien voelde. De innerlijke ouder leert om aanwezig te zijn met compassie en zonder oordeel, en helpt je innerlijk kind om zich gehoord en gesteund te voelen.
Herkennen en erkennen:
- Het begint met het opmerken van emoties, gedachten of lichamelijke reacties die verwijzen naar oude pijn. Dat kunnen gevoelens van angst, verdriet, of zelfs frustratie zijn, vaak in situaties waarin je je als volwassene onveilig of afgewezen voelt.
- Het gaat niet om het veranderen van deze gevoelens, maar om het erkennen dat ze er mogen zijn en dat ze iets belangrijks vertellen over je innerlijke wereld, vaak met een oorsprong die teruggaat tot je kindertijd.
De rol van begeleiding:
Hoewel het proces van heling jouw innerlijke reis is, kan een begeleider tools en taal aanreiken die je ondersteunen. Dit kan helpen om meer begrip te krijgen voor je innerlijk kind en hoe je daar op een liefdevolle manier voor kunt zorgen.
Reflectievraag:
- Kun je een moment herinneren waarop je je als volwassene onzeker of afgewezen voelde? Wat vertelt dat moment je over je innerlijk kind? Hoe kun je daar met liefde en compassie voor aanwezig zijn?
5. Van Angst naar Moed: Tot Leven Komen
Het helen van je innerlijk kind vraagt moed. Angst is vaak de eerste blokkade die je tegenkomt: de angst om oude pijn onder ogen te zien of opnieuw afgewezen te worden. Deze angst kan verlammend werken en verhindert niet alleen je innerlijke groei, maar ook je uiterlijke expressie en potentie.
Moed is het omslagpunt tussen blijven hangen in angst en daadwerkelijk tot leven komen. Het betekent bereid zijn om kwetsbaar te zijn en de angst die je misschien lang hebt vermeden, toe te laten. Door de angst zonder oordeel te onderzoeken, geef je jezelf de kans om contact te maken met wat eronder leeft: je diepste verlangens, je levenskracht, en de vrijheid om verder te groeien. Moed maakt ruimte voor transformatie, van verlamming naar beweging, van angst naar leven.
Conclusie
Projecties en opmerkingen uit je kindertijd kunnen diepe sporen achterlaten, vaak zonder dat je je er bewust van bent. Ze beïnvloeden hoe je jezelf ziet, de overtuigingen die je hebt over jezelf, en de regels die je jezelf hebt opgelegd om erbij te horen. Het helen van je innerlijk kind is geen lineair proces, maar een reis van herkennen, erkennen en ruimte maken voor jezelf. Het vraagt moed om angst onder ogen te zien en je eigen levenskracht opnieuw te integreren en te laten stromen.
Door bewust te worden van oude patronen, overtuigingen en de regels die je jezelf hebt opgelegd, kun je werken aan een innerlijke ouder die veiligheid en erkenning biedt. Stap voor stap kom je dichter bij jezelf. In dat proces ontdek je niet alleen je authentieke zelf, maar ook de vrijheid om volledig tot leven te komen.
In mijn coaching bied ik ook Innerlijk Kindwerk aan, dit combineer ik met andere vormen van coaching zoals lichaams- en systemisch werk, afgestemd op jouw situatie en hulpvraag.
Foto door Jonneke Oskam.
