Ken je het gevoel dat je niet onder woorden kunt brengen wat je ervaart of voelt? Vaak komt dit doordat we zelf ook niet precies weten waar het vandaan komt. We zijn door de dingen die ons zijn overkomen, de voeling met ons lijf en onze emoties kwijtgeraakt. Taal geven aan wat we ervaren is alleen mogelijk als we weten hoe we de emotie moeten benoemen, waar in ons lichaam we de emotie voelen en waarom. Dit is een ontdekkingstocht. Hoe meer je met je emoties werkt, hoe meer mildheid je krijgt naar wat je beleeft en waarom. Emoties worden dan niet iets waar je tegen vecht, maar wat je kunt gebruiken als kompas.
Vanuit denken in woorden, vanuit logica is het mogelijk om veel situaties te analyseren en hier allerlei aanpassingen in gedrag op te bedenken. Dit doen we vanuit onze linkerhersenhelft. Het lijkt alsof je hiermee situaties kunt beïnvloeden, maar doordat onderliggende emoties hiermee niet gezien en verwerkt worden, blijf je in cirkels draaien. Wanneer je de rechterhersenhelft, waar emoties en creativiteit huizen, gaat activeren krijg je een samenspel waardoor er beelden en woorden aan emoties gegeven kunnen worden. Dit betekent dat er beweging ontstaat in jouw onderstroom.
Vanuit jouw onderstroom, waar dingen leven die nog gezien willen worden, worden door het maken van beelden en het vinden van de bijbehorende woorden, dingen bewust gemaakt. Schoonheid is hierbij van ondergeschikt belang. Het kan natuurlijk wel plezier geven om scheppend bezig te zijn. Het is belangrijk dat je maakt wat écht is voor jou. Soms is dat toevallig ook mooi. Ik heb gemerkt dat wanneer je de focus van resultaat naar functie verlegt, het maakproces zelf ook meer biedt. Als ik het maken bewust inzet om in contact te komen met mijn emoties, dan ontstaat er ook meer ruimte voor symboliek en het vinden van woorden.
Mijn ervaring is dat tijdens het maken vaak al veel duidelijk wordt over waar ik zit met mijn emoties. De kleuren die ik kies, het materiaal, de vormen, de lijnen, de hardheid, dikte: het kan mij allemaal wat vertellen. Maar ook: Hoe kom ik in beweging? Werk ik snel of traag? Heb ik eisen naar mijzelf toe? Hoe zit ik er fysiek bij? Heb ik een oordeel?
Zodra ik kies om aan de slag te gaan, gebeurt er iets wat zichtbaar wordt.
Een eindbeeld kan rust geven, herkenning bieden of erkenning zijn van een emotie. Zo is het nu en dat is oké. Dit kan voelbaar zijn in je lichaam, doordat je een bepaalde opluchting of nieuwe energie voelt. Een beeld neem je mee je dagelijks leven in. Wanneer jouw beeld ‘eigen’ is zal je ook steeds meer de taal vinden voor wat er voor jou bij het beeld hoort én zal je de bijhorende ervaring ook steeds meer gaan herkennen in jouw leven. Je bewust-zijn groeit!
