Ik heb deze overdenking van Richard Rohr vertaald voor mijn eigen onderzoek.
Zonde is niet alleen maar een persoonlijk moreel falen (alhoewel het dat ook is), het is ook het met menselijk falen om zichzelf goed te keuren in een wereld waar er geen volledige vaste grond is om te staan. Al onze reacties zijn onvolmaakt en gedeeltelijk. We kunnen nooit volledig ‘gered’ zijn in deze wereld. Alles wat menselijk is stelt op een bepaald niveau teleur.
Zoals vele heiligen gezegd hebben: zondaren grijpen naar Liefde op de verkeerde plaatsen en op manieren die nooit zullen werken. Het wordt mij steeds duidelijker naarmate ik ouder word, ik heb ook fouten en falingen moeten toegeven van mijn helden, mijzelf, elke religie en groepering, en elke vorm van overheid. God maakte een wereld waar er geen techniek is of magische methode voor zuiverheid of perfectie: vergevende liefde is de enige weg naar buiten. Het enige uiteindelijke antwoord is Gods oneindige Liefde en onze mogelijkheid om eindeloos daaruit te putten. Er is alleen het nodig hebben, het hopen, het streven, en dat is onze overwinning.
Hier is de sleutel om het te begrijpen: zonde, kwaad, en wanorde inbegrepen én vergeven is de Goddelijke Orde. De absolute kern van vergeving in Jezus’ leringen zou dit duidelijk moeten maken. Vergeving doet aanvallende acties niet teniet, haalt ze niet weg. Het erkent en geeft op radicale wijze naam, het brengt aan het licht dat zonde, kwaad en fout inderdaad gebeuren – en laten het dan gaan. Vergeving kan de daad niet ongedaan maken, dat doet het niet. Zonde en kwaad gebeurden. God haalt de zonde niet weg uit de geschiedenis van de mensen, maar vergeeft ze vanuit een oneindige Bron.
Laten we herinneren dat Jezus verwarrend genoeg helemaal niet in de war raakt van zondaars. Dit is zo’n schok dat de meeste christenen het nog niet willen zien. Hij is alleen boos op mensen die niet denken dat ze zondaars zijn. Deze ontkennende, bevrezende en illusionerende mensen zijn de blokkade. Ze zijn meer geneigd om te haten en voelen geen wroeging. Ooit dachten we dat de missie van religie het uitbannen van zonde en kwaad was. Door Jezus leren we dat zonde ligt in de daad van uitbannen. Er is geen plek om het naartoe uit te bannen. We hebben de vijand ontmoet, wij zijn de vijand. We dragen het met ons mee en we transformeren het kwaad van de menselijke geschiedenis als ons eigen probleem, of we vergroten zijn efficiëntie en macht door het te haten en te bestraffen buiten ons.
Elke keer als Gods vergeving – zeventig maal zeven, blijkbaar – laat God ons een voorkeur en mogelijkheid zien voor het onderhouden van relaties in plaats van het gelijk hebben, afstandelijk zijn, superieur en afgescheiden zijn. We zijn trage leerlingen in dat opzicht. Het eenzijdige ‘liefdesverbond’ beloofd door de profeten van God is Gods absolute mogelijkheid om relaties te onderhouden met alles en uiteindelijk, om onze weerstand te overwinnen door dezelfde verleiding ‘die de zon en andere sterren beweeg’, zoals Date Alighieri (1265-1321) het zou zeggen. Het is allemaal één en dezelfde liefdesstroom.