In deel 1 van deze blog schreef ik over hoe ik ontdekte over het Alleengeboren tweeling-zijn en deel ik informatie.
Beelden
In 2022 maakte ik een reeks tekeningen rondom deze thematiek. Hieronder deel ik er een aantal.
Rituelen
Rituelen bieden houvast in het leven en in persoonlijke ontwikkeling. Ze vormen een moment waaruit iets nieuws kan ontstaan. In mijn ontwikkelproces maak of doe ik regelmatig iets voor mijzelf wat me tot steun is in de fase waar ik doorheen ga. Zo maakte ik bijvoorbeeld dit rauwe kruis rondom het thema ‘dood’. Het maken van dit kruis heeft me geholpen om meer bewustzijn te krijgen op gedrag dat niet levengevend is en wat achtergelaten mag worden, waarin ik weer een stapje mag zetten naar meer innerlijke vrijheid.
Herkenning voelen
In mijn eigen praktijk kom ik regelmatig in contact met klanten die alleengeboren tweeling zijn. Niemand doorloopt het proces op eenzelfde manier, alhoewel er in de basis wel dezelfde thematiek aan ten grondslag ligt.
Ook de manier waarop het ontdekt en (h)erkent kan worden verschilt per persoon, daarin heeft iedereen zijn/haar eigen pad te lopen.
Ik denk dat het proces begint met herkenning. Als je voelt dat iets in jouw systeem reageert, dan ligt er een uitnodiging voor je om verder te onderzoeken wat hierin voor jou te ontdekken is. Binnen de reguliere gezondheidszorg is nog weinig kennis en begeleiding op baarmoederlijk trauma. Ik heb ervaren dat er buiten het reguliere circuit behoorlijk wat kennis is over prenataal trauma en dat er diverse vormen van begeleiding zijn om lichaam, ziel en geest te helen.
Helen op dit thema kun je niet zonder begeleiding. Er zijn mensen nodig die je spiegelen, die thuis zijn in de gelaagdheid en complexiteit van het alleengeboren-zijn en die oordeelloos kijken naar jouw patronen en ze kunnen plaatsen binnen de juiste context, die je kunnen begeleiden in het aarden én zelf leren dragen van dit gemis.
Het is een klus om dit te ontwarren en integreren zonder dit in verbinding te kunnen brengen met de ander. In relatie met een verbindende naaste heel je: dat kun je niet alleen. Zeker ook omdat er bij alleengeboren tweelingen een trauma ligt op het ‘samen’ en je in relatie tot de ander jouw autonomie en grenzen weer mag gaan ervaren.
Een levensvormende ervaring
Ik heb in mijn eigen leven mogen ondervinden hoe alles kan veranderen na persoonlijk werk op deze stukken. Ik heb aan mijn lijf gewerkt, aan het opnieuw leren begrenzen van mijzelf, aan het versterken van mijn zelfzorg, aan het voeden en juist inzetten van mijn creativiteit, aan mijn tevoorschijn komen in relatie tot de ander, aan het spreken vanuit mijzelf. Er was ontzettend veel werk te doen en ruimte te winnen.
Ontwikkelruimte is er nog steeds, het leven is nooit af zolang we hier op aarde zijn. Deze ervaring is er een die altijd met mij mee zal reizen, maar in de herkenning én de erkenning is het draagbaar en ontstaat er keuzevrijheid. Ik kan steeds wat verder groeien en nieuwe, diepere lagen beetpakken. Ik ben daartoe in staat, omdat ik veel meer draagkracht heb gekregen.
In relatie tot een aantal jaar terug ervaar ik nu meer innerlijke vrijheid, begrenzing, autonomie, zelfliefde, moed, compassie, meer contact met mijn intuïtie en een natuurlijkere betrokkenheid op de ander. Mijn leven is mooier geworden door de rouw en het leven te mogen pakken. Stap voor stap groeit dat steeds wat verder.
Vragen?
Het kan zijn dat dit je raakt of dat je iets herkent. Als je vragen hebt voor jouw eigen ontwikkeling of hierover wilt doorpraten: weet je welkom voor een gesprek.